រឿងខ្លះវាតូចតាច សម្រាប់អ្នកដែលមិនបានឱ្យតម្លៃ តែវាមានន័យសម្រាប់អ្នកដែលយល់ពីតម្លៃ។
ខ្ញុំដើរមកដល់ចំនុចមួយនៃរស់ជាតិជីវិតដែលខ្ញុំចង់បាន ខ្ញុំអាចមានឱកាសរីករាយនឹងអ្វីមួយដែលមិត្តភ័ក្កតែងបង្អាប់ថាខ្ញុំប្លែកៗ។
ខ្ញុំធ្លាប់លួចសួរខ្លួនឯងថាខ្ញុំប្លែកមែនឬអត់? ម្តងម្កាលខ្ញុំប៊ិសនឹងជឿគេថាខ្ញុំមានជំងឺមែនហើយអីតើ តែនៅពេលដែលខ្យល់វាសនាផាត់ខ្ញុំមកជួបមនុស្សដែលមានចិត្តគំនិតដូចខ្ញុំទើបខ្ញុំលែងបារម្ភ ហើយរីករាយនឹងអ្វីជាខ្លួនខ្ញុំបែបនេះ។
ខ្ញុំមិនប្លែកទេ កន្លងមកខ្ញុំគ្រាន់តែបានរស់នៅក្នុងសង្គមមួយដែលប្លែកពីអារម្មណ៍ខ្ញុំតែប៉ុណ្ណោះ។ ពេលនេះត្រូវអរគុណខ្យល់វាសនាដែលនាំខ្ញុំឱ្យមកនៅក្នុងពិភពមួយដែលផ្តល់សុខចិត្តឱ្យខ្ញុំដូចបច្ចុប្បន្ន។
កន្លងមកខ្ញុំចូលចិត្តទៅកន្លែងណាដែលអាចផ្តល់ភាពស្ងប់ចិត្ត មានភេសជ្ជៈ ក្តៅឬត្រជាក់មួយកែវកំដរ មានរុក្ខជាតិតូចធំបក់ទៅមកតាមខ្យល់ឱ្យខ្ញុំមើល ខ្ញុំចង់ចំណាយពេលតែបែបនេះ ទោះត្រូវអង្គុយម្នាក់ឯងរាប់ម៉ោងក៏បាន មានពេលខ្លះខ្ញុំស្តាយពេលដែលបានជួបបរិយាកាសពេញចិត្តតែត្រូវចំណាយពេលជជែកជាមួយក្រុមមនុស្សដែលមិនមានចិត្តដូចខ្ញុំ។
តែថ្ងៃមួយនោះ នៅពេលដែលខ្ញុំតម្រង់យាន្តទៅរកបរិយាកាសដែលខ្ញុំចូលចិត្ត មិននឹកស្មានថាខ្យល់វាសនាឱ្យខ្ញុំចែដន្យបានជួបមនុស្សដែលមានចិត្តដូចខ្ញុំ។ មនុស្សដែលមានផ្ទៃមុខញញឹមរួសរាយខាងក្រៅ តែអារម្មណ៍ស្ងប់ស្ងាត់ខាងក្នុង មួយក្រុមតូចរួមជជែកគ្នារាប់ម៉ោងមិនចង់បែកគ្នា។ អារម្មណ៍មួយនោះ ខ្ញុំកម្រជួបណាស់ ពេលជួបហើយក៏បានរីករាយចិត្តពីរបីថ្ងៃមិនបាត់ ដូច្នេះហើយត្រូវកត់ត្រាទុកជាការចងចាំមួយនៅក្នុងទំព័រនេះ ទុកអានថ្ងៃក្រោយដើម្បីឱ្យខ្ញុំបានញញឹមម្តងទៀត។
ត្រូវអរគុណបងអ្នកនិពន្ធ សុខចាន់ផល ដែលបង្កើតទីតាំងអនុស្សាវរីយ៍នេះសម្រាប់អ្នកនិពន្ធគ្រប់រូបទៅជួបជុំ បង្កើតអនុស្សាវរីយ៍បន្តបន្ទាប់ទៀត។
ត្រូវអរគុណខ្យល់វាសនាដែលឱ្យខ្ញុំបានជួបប្អូនៗនៅក្នុងរូបមួយសន្លឹកនេះ ដែលរួមជជែកកំសាន្តផ្តល់អារម្មណ៍ល្អៗ រហូតដល់ឱ្យខ្ញុំត្រូវតែសរសេរការចងចាំនេះឡើងមក។
អនុស្សាវរីយ៍នៅអនុស្សាវរីយ៍
រូបថតថ្ងៃទី ១៤ កញ្ញាឆ្នាំ២០១៩
សរសេរនៅថ្ងៃទី ១៦ កញ្ញា ឆ្នាំ២០១៩