ស្នាមញញឹមខ្ញុំ

រសៀលម៉ោង៣ ខ្ញុំដើរញញឹមម្នាក់ឯងនៅក្នុងហាងកាហ្វេ ក្រសែភ្នែកមួយចំនួនសម្លឹងមកដោយការគិតខុសៗគ្នា

ក្រសែភ្នែកទី១: គាត់ញញឹមដាក់ខ្ញុំទេដឹង?

ក្រសែភ្នែកទី២: គាត់ញញឹមដាក់អ្នកក្រោយខ្ញុំហើយមើលទៅ

ក្រសែភ្នែកទី៣: គាត់ញញឹមស្រស់ណាស់

ក្រសែភ្នែកទី៤: គាត់ប្រហែលមានរឿងសប្បាយចិត្តអីហើយបានញញឹមម្នាក់ឯង

ក្រសែភ្នែកទី៥: គាត់ឆ្គួតទេដឹងញញឹមម្នាក់ឯង

ក្រសែភ្នែកទី៦: គាត់លួចសើចដាក់សង្សាខ្ញុំទេដឹង?

ហេហេ… មិនដឹងថាមានអ្នកណាគិតយ៉ាងម៉េចទៀតទេ។

តើខ្ញុំគួរតែសម្លឹងមើលទៅគ្រប់ក្រសែភ្នែកទាំងនោះវិញ ហើយបកស្រាយរាល់ចំងល់របស់ពួកគាត់់ដែរឬទេ? ឬគួរតែឈប់ញញឹមហើយទៅសូមទោសអ្នកដែលគិតអគតិមកលើស្នាមញញឹមរបស់ខ្ញុំទេ?

អត់ទេ! ខ្ញុំសម្រេចចិត្តមិនខ្វល់ពីក្រសែភ្នែកទាំងនោះ ហើយចូលអង្គុយញ៉ាំកាហ្វេយ៉ាងធម្មតា។

អានមកដល់ត្រឹមនេះបែបគិតថាខ្ញុំកំពុងនិយាយដូចអត់និយាយ

មិនអីចឹងទេ! ពេលនេះដល់ពេលដែលខ្ញុំសូមអោយអ្នកគិតវិញម្តង។

តើខ្ញុំគួរតែទៅឆ្លើយតប រឺអរគុណ រឺឈ្លោះជាមួយការគិតរបស់ក្រសែភ្នែកទាំងនោះដែរឬទេ?

បើខ្ញុំនឹងទៅធ្វើរឿងទាំងនោះ តើខ្ញុំអាចមានពេលវេលាសម្រាប់ញ៉ាំកាហ្វេទៀតទេ?

រឺខ្ញុំគួរតែឈប់ញញឹមដើម្បីបញ្ឈប់ការគិតរបស់ក្រសែភ្នែកទាំងឡាយនោះ?

បើខ្ញុំឈប់ញញឹមតើពួកគាត់នឹងមានការគិតអ្វីផ្សេងទៀតទេ?

តើហត់ទេ ដែលមកខ្វល់ថាគេគិតអី ហើយគួរធ្វើយ៉ាងណាអោយត្រូវចិត្តគេ?

បើគិតថាហត់ដែរ គួរបិទភ្នែក បិទត្រចៀក ឈប់ខ្វល់ពីការគិតរបស់អ្នកដទៃ ហើយធ្វើរឿងដែលខ្លួនឯងសប្បាយចិត្តទៅបានហើយ

ព្រោះពេលដែលយើងឈឺចាប់ ក៏គ្មានអ្នកណាមកចុកទ្រូងជំនួសយើងទេ

ពេលដែលយើងយំ ក៏គ្មានអ្នកហូរទឹកភ្នែកជំនួសយើងដែរ។ ហើយបើគេស្រាប់តែមកឈឺក្បាលនឹងស្នាមញញឹមរបស់យើងក៏បណ្តោយតាមគេទៅចុះ។

ម្នាក់ឯងតែមិនរស់ឯកា

ពិភពលោកបង្កើតមនុស្សមកមិនអោយមនុស្សរស់ឯកានោះទេ

តែមនុស្សជាអ្នកជ្រើសយកផ្លូវឯកាដោយខ្លួនឯង

តែអ្នកខ្លះជ្រើសផ្លូវម្នាក់ឯងតែគាត់មិនរស់ឯកា ហេតុអី?

អាចចាត់ថាគាត់ជាមនុស្សឆ្លាត ចេះបត់បែន ចេះខ្វល់ខ្វាយពីខ្លួនឯង ជាមនុស្សដែលមានម្ចាស់ការ និងយល់ពីស្ថានការ។

ស្ថានការខ្លះជំរុញអោយមនុស្សជ្រើសយកការដើរចេញពីមនុស្សដែលគាត់ស្រលាញ់ រឺស្រលាញ់គាត់។ ខណៈនេះហើយដែលមនុស្សអាចរកឃើញភាពឆ្លាតនិងភាពល្ងង់របស់គាត់។

តើគាត់គួរតែជ្រើសយកភាពសោកសៅមិនចង់ធ្វើអី រឺចាប់យកឱកាសនេះមកបំពេញបំណងប្រថ្នារបស់គាត់?

បើកាលៈទេសៈអោយយើងនៅតែម្នាក់ឯងហើយ ដូចកំពុងអំណោយពេលឯករាជអោយយើងដូចគ្នា។

ស្រមៃទៅមើល៎ តើអ្វីដែលអ្នកធ្លាប់ចង់ធ្វើខ្លាំងបំផុត?

ទៅដើរលេងនៅទីកន្លែងឆ្ងាយៗ?

មានពេលផ្ទាល់ខ្លួនសម្រាប់អានសៀវភៅ?

ដើរញាំចំនីប្លែកៗ ដែលធ្លាប់តែត្រូវហាមពីមុន?

ធ្វើជាមនុស្សក្នុងក្តីសុបិន?

ចង់លះបង់ពេលវេលាទាំងអស់ទៅលើការងារ? ចង់ធ្វើអីក៏ធ្វើវាច៎ុះ! ពេលនេះអ្នកមានសេរីភាពហើយ!!

ហេតុអីក៏ជ្រើសយកគាត់?

នៅពេលដែលអ្នកព្រមស្រលាញ់ រឺព្រមរៀបការជាមួយដៃគូរដែលមិនសក្តិសមនឹងអ្នក នឹងមានសំណួរជាច្រើន សំណួរខ្លះប្រហែលធ្វើអោយអ្នកមោទនៈភាពនៅពេលដែលអ្នកមិនទាន់ប្រើបេះដូងមកវិភាគហេតុផលដែលអ្នកព្រមទទួលយកគុណវិបត្តិរបស់ដៃគូររបស់អ្នក។

ហេតុអីក៏ជ្រើសយកគាត់?

សំនួរ: ម្នាក់នោះមិនល្អនោះទេ ហេតុអីក៏ព្រមទទួលគេ?

ចំលើយ: ព្រោះម្នាក់នោះមិនបន្ថែមបន្លាលើផ្លូវរបស់ខ្ញុំ ហើយក៏ព្រមជាន់បន្លាដែលខ្ញុំពង្រាយ

សំនួរ: រូបរាងមិនល្អ ខ្មៅក៏ខ្មៅ ទាបក៏ទាប មុខមិនស្រស់ ដៃជើងមិនស្រឡូន

ចំលើយ: ព្រោះខ្ញុំដឹងថារូបខាងក្រៅខ្ញុំក៏ល្អមិនបានមួយជីវិត

សំនួរ: និស្ស័យឆ្គងៗនិយាយមិនសុភាព

ចំលើយ: ព្រោះខ្ញុំក៏គ្មាននិស្ស័យល្អគ្រប់គ្រាន់គាប់ចិត្តមនុស្សទូរទាំងពិភពលោកបាន

សំនួរ: ទ្រព្យធនក៏មិនសប្បូរ រៀនសូត្រមិនបានខ្ពស់ ការងារក៏មិនធំដុំ ថ្ងៃមុខពិតមិនស្រណុក

ចំលើយ: ព្រោះមួយជីវិតមនុស្សរៀនមិនចប់ ហើយក៏គ្មានអ្នកមានដល់បញ្ឈប់រកចំណូលដើម្បីរស់

សំនួរ: មនុស្សគ្មានភាពរ៉ូម៉េនទិក ទឹកចិត្តមិនសូវផ្អែមល្ហែម ថ្ងៃមុខមិនរំពឹងអំណោយភ្ញាក់ផ្អើរ។

ចំលើយ: ព្រោះខ្ញុំមិនរស់នៅក្នុងខ្សែរភាពយន្តទេ

រាល់គុណវិបិត្តទាំងឡាយដែលគេមានបង្ហាញអោយឃើញថាគេដូចជាមែកឈើរលោងមួយដើម ដែលគ្មានបន្លាមួយសោះ ធ្វើអោយខ្ញុំមិនបារម្ភនឹងដើរលើផ្លូវតែមួយជាមួយគាត់

ហើយរាល់ភាពល្អដែលខ្ញុំមាននឹងក្លាយជាបន្លាលើផ្លូវរបស់គេ ខ្ញុំពិតជាស្ញប់ស្ញែងដែលគេព្រមជាន់បន្លាទាំងនោះដើម្បីដើរទៅមុខបន្តជាមួយខ្ញុំ នេះហើយជាហេតុផលដែលខ្ញុំព្រមជ្រើសយកគាត់។

អរគុណអ្នកនិពន្ធ រតនា ដែលបាននាំអារម្មណ៍ខ្ញុំឱ្យលង់ធ្លាក់ ទៅក្នុងដែនដីអតីតកាល

រីករាយថ្ងៃកំណើតប្អូនប្រុស ស្រាប់តែបងស្រីផ្ញើអត្ថបទមួយឱ្យអាន ក្រោមរូបភាព “សុំវាចាអ្នកអាន” ។ ខ្ញុំនេះ វារវល់ពេកដល់ថ្នាក់មិនបានដឹងថា អត្ថបទប៉ុន្មានទំព័រនោះ វាមានអត្ថន័យធំធេងប៉ុនណា។  សុំទោសដែលខ្ញុំហូរទឹកភ្នែកទាំងញញឹម ខណៈកំពុងអានអត្ថបទមួយនេះ។ វារំភើប! ហើយក៏ ក្ដុកក្ដួល…!!

           ឆាកនិទានដែលថ្លែងសេចក្ដីពីអនុស្សាវរីយ៍ល្អៗ របស់អ្នកនិពន្ធម្នាក់ ក្រោមចំណងជើងថា “អនុស្សាវរីយ៍៣៤ឆ្នាំ”។ ខ្ញុំធ្លាប់ស្រមៃថា ថ្ងៃណាមួយខ្ញុំនឹងលួចអានកំណត់ហេតុរបស់មិត្តភកិ្តខ្ញុំ។ តើក្នុងឆាកជីវិតរបស់គេ ធ្លាប់ជួបប្រទះនូវរឿងរ៉ាវល្អៗ និងអាក្រក់អ្វីខ្លះ? មានចំណុចដូច ឬស្រដៀងនឹងរឿងខ្ញុំដែរទេ?

       ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមលេចចេញនូវស្នាមញញឹមដោយស្វ័យប្រវត្តិ ខណៈខ្ញុំអានបាន៣ទំព័រដំបូង។ នេះសបញ្ជាក់ឱ្យឃើញថា អ្វីដែលខ្ញុំធ្លាប់ស្រមៃ បានក្លាយជាការពិតហើយ។ និទានកថាដ៏ជក់ចិត្តមួយនេះ បានរុញច្រានឱ្យខ្ញុំ ធ្លាក់ចូលទៅក្នុងមន្តនិទានរូបារម្មណ៍របស់អ្នកនិពន្ធ បន្តិចម្ដងៗ រហូតទាល់តែខ្ញុំលែងចាប់អារម្មណ៍ជាមួយបរិស្ថានជុំវិញខ្លួនឯង ថាអ្នកណាកំពុងសម្លឹងមកខ្ញុំដែលញញឹមម្នាក់ឯងបែបនេះខ្លះ។ ខ្ញុំធ្លាក់ចូលទៅក្នុងដែនអតីតកាលរបស់ក្មេងស្រីអាយុ៥ឆ្នាំម្នាក់ តាមមើលដំណើរជីវិតដ៏រីករាយ និងពោរពេញដោយភាពផ្សងព្រេងរបស់នាង រហូតខ្ញុំត្រូវមកភ្ញាក់ខ្លួនវិញត្រង់ឃ្លាដែលនិយាយថា…អ្វីដែលគួរធ្វើ គឺរក្សាការចងចាំល្អៗ

           បេះដូងខ្ញុំលោតបោកនឹងទ្រូងក្ដុងក្ដាំង អារម្មណ៍រំភើបមួយនោះស្រាប់តែរត់មកត្របាញ់ចូលខួរក្បាល ខណៈខ្ញុំប្រទះឃើញឈ្មោះរបស់ខ្ញុំ នៅលើកំណត់ហេតុរបស់អ្នកផ្សេង។ នេះហើយ ជាអារម្មណ៍ដែលខ្ញុំរំពឹងថា នឹងទទួលនៅថ្ងៃណាមួយ។ ពេលនេះខ្ញុំរកឃើញហើយ! ខ្ញុំទទួលបានហើយ! គឺទទួលបានពីបងស្រីម្នាក់ដែលខ្ញុំធ្លាប់ស្គាល់ឈ្មោះរបស់គាត់ តាមកូនសៀវភៅពណ៌ផ្ទៃមេឃមួយក្បាលនោះ តែខ្ញុំនិងគាត់ ហាក់បានផ្ដល់ការគោរព និងស្រឡាញ់រាប់អានរវាងគ្នា ដោយគ្មានក្ដីសៅហ្មងបន្តិចណាសោះ។

           អរគុណអ្នកនិពន្ធ រតនា ដែលបាននាំអារម្មណ៍ខ្ញុំឱ្យលង់ធ្លាក់ ទៅក្នុងដែនដីអតីតកាល កាលពីជាង៣០ឆ្នាំមុន ហើយធ្វើដំណើរផ្សងព្រេង ជាមួយឆាកជីវិតដ៏ស្រស់បំព្រង និងការចងចាំល្អៗរបស់បងស្រី។ ខ្ញុំពិតជារំភើបចំពោះកូនសៀវភៅមួយនេះណាស់។ លើសពីកំណត់ហេតុ និងការចងចាំ វាបានឆ្លុះបញ្ចាំងពីអត្ថន័យ នៃគ្រួសារដ៏កក់ក្ដៅមួយ និងការកំណត់បែបផែនជីវិតរបស់ក្មេងស្រីម្នាក់នោះ។ កូនសៀវភៅនេះ ក៏នឹងក្លាយជាការចងចាំដ៏ល្អរបស់ខ្ញុំនៅពេលនេះហើយ។

អរគុណសម្រាប់ការផ្ដល់ ឱកាស បានអានសៀវភៅមួយនេះមុនគេ។

ដោយអ្នកនិពន្ធ ធឿនវុទ្ធី

ខ្ញុំនៅតែជាខ្ញុំ

ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ដូចជាខ្លួនឯងកំពុងរស់នៅក្នុងក្តីសុបិន។ ចេះតែដាស់ខ្លួនឯងឱ្យភ្ញាក់ឡើង ព្រោះខ្ញុំមិនចង់ឱ្យខ្លួនឯងកាន់តែលង់ បន្ទាប់មកក៏ខកចិត្តនោះទេ។

នេះហើយជាអារម្មណ៍នៅពេលដែលខ្ញុំអាចដើរមកដល់ក្តីស្រមៃរបស់ខ្លួនឯង។

កំពុងតែមានអារម្មណ៍ថាគេមើលមកខ្ញុំនេះអស្ចារ្យណាស់ ខ្ញុំនេះគួរអោយសរសើណាស់។

មនុស្សដែលជោគជ័យនិយាយអ្វីក៏ត្រូវដែរ តែត្រូវចាំទុកថាជោគជតាជីវិតមានឡើងនិងចុះ ម្តងគេម្តងយើង។

ខ្ញុំព្រមរីករាយជាមួយជោគជ័យដែលខ្ញុំកំពុងទទួលបាន តែខ្ញុំមិនព្រមឈប់ដាស់ខ្លួនឯងអោយភ្ញាក់ពីភាពភ្លើតភ្លើននេះឡើយ។

បើទោះជាថ្ងៃនេះខ្ញុំបានធ្វើជាមនុស្សដែលខ្ញុំស្រមៃចង់ធ្វើ

តែខ្ញុំនឹងនៅតែមិនបោះបង់ខ្លួនឯងពីម្សិលមិញនោះដែរ ខ្ញុំនៅតែជាខ្ញុំ។

រក្សាភាពជាខ្ញុំបែបនេះ រហូតទៅ…

ព្រោះខ្ញុំដឹងថាអ្វីដែលខ្ញុំមិនធ្លាប់មាន ហើយកំពុងតែមាន ឬអាចនឹងបាត់បង់ទៅវិញនៅថ្ងៃណាមួយនោះ វាគ្រាន់តែជាគ្រឿងលម្អរជីវិតរបស់ខ្ញុំតែប៉ុណ្ណោះ។ ហើយគ្រឿងលម្អរទាំងនេះ មាននាទីត្រឹមតែជាអ្នកប្រែក្រឡាសម្បកខាងក្រៅរបស់ខ្ញុំប៉ុណ្ណោះ ចិត្តនឹងបេះដូងរបស់ខ្ញុំដែលបានថែរក្សាយ៉ាងរឹងមាំកន្លងមកនេះនឹងមិនឱ្យគ្រឿងលម្អរដែលមិិនទៀងទាត់នោះមកផ្លាស់ប្តូរបានឡើយ។ កេរ្តិ៍ឈ្មោះ កិត្តិយស យសស័ក្កិ សម្បត្តិទាំងឡាយ គ្រាន់តែជាគ្រឿងលម្អរជីវិតអ្នកតែប៉ុណ្ណោះ។ ទោះថ្ងៃមួយអ្នកមានឬមិនមានវា សូមកុំឱ្យវាមានអំណាចមកផ្លាស់ប្តូរចិត្តនិងបេះដូងអ្នកបានឱ្យសោះ។

ខ្ញុំ! នឹងលែងនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់អ្នកទៀតហើយ

ខ្ញុំចុះចាញ់ហើយ! ព្រហ្មលិខិតមិនឱ្យខ្ញុំរស់បានសុខទេ ខ្ញុំស្រលាញ់នរណាក៏មិនបានជួបគ្នាដែរ។
ជីវិតមួយដែលមិនធ្លាប់ជោគជ័យសោះតើរស់ធ្វើអី?
ខ្ញុំគ្មានការងារល្អនោះទេ ខ្ញុំមិនបានកើតនៅក្នុងត្រកូលដែលអស្ចារ្យ ខ្ញុំមានស្នេហាក៏មិនដែលសមបំណង។
បើអភ័ព្វបែបនេះតើគួរតែរស់នៅទៀតទេ?
ខ្ញុំពិតជាចង់ស្លាប់ឱ្យផុតពីពិភពចង្រៃនេះណាស់…
តើគួរតែស្លាប់ដោយវិធីណា?
ស្លាប់ដោយវិធីណាទើបឈ្នះព្រហ្មលិខិត?
ស្លាប់ដោយវិធីណាទើបទទួលបានការស្រលាញ់ដែលចង់បាន?
ស្លាប់ដោយវិធីណាទើបសមបំណង?
បើការស្លាប់របស់ខ្ញុំអាចប្តូរយកអ្វីដែលខ្ញុំចង់បានមែន តើល្អប៉ុណ្ណាទៅ?
ចុះបើខ្ញុំស្លាប់ទៅហើយ តើមានជីវិតឯណាមកទទួលភាពសមបំណង និងការស្រលាញ់ទាំងនោះបានទៀត?
តើការស្លាប់ឯណាទៅអាចយកឈ្នះព្រហ្មលិខិតបាន?
ខ្ញុំនឹងកាន់តែឈឺចាប់បំផុត នៅពេលដែលមនុស្សដែលខ្ញុំស្រលាញ់ត្រឡប់មកវិញទាំងដែលខ្ញុំមិនអាចបន្តរួមរស់ជាមួយនឹងគេបាន។
ខ្ញុំនឹងសោកស្តាយ បើក្រោយការស្លាប់ទើបអាចទទួលបានក្តីសមបំណងទាំងឡាយ។
ចង់ឈ្នះព្រហ្មលិខិត ខ្ញុំត្រូវតែរក្សាជីវិតនេះឱ្យបាន!
ព្រហ្មលិខិត! បើអ្នកកម្រិតឱ្យខ្ញុំត្រូវជួបរឿងទាំងអស់នេះ ខ្ញុំនឹងតស៊ូឱ្យអ្នកមើល!
អ្នកអាចនាំរឿងទាំងនេះមកជួបខ្ញុំបាន តែអ្នកមិនអាចធ្វើឱ្យខ្ញុំទន់ជ្រាយនឹងប្រឈមវាទេ!
អ្នកអាចចារឱ្យខ្ញុំចាប់កំណើតក្នុងគ្រួសារមិនអស្ចារ្យ តែមិនអាចហាមឃាត់ខ្ញុំធ្វើជាមនុស្សអស្ចារ្យនោះទេ ហើយភាពអស្ចារ្យរបស់ខ្ញុំគឺជាភាពរឹងមាំ ដែលមិនចុះចាញ់ពេលជួបគ្រប់រឿងដែលអ្នកកំណត់ឱ្យ។
រឿងខកបំណងទាំងឡាយដែលអ្នកផ្តល់ឱ្យ ខ្ញុំនឹងប្រើវាជាយាន នាំខ្ញុំស្វែងរកក្តីសមបំណងរបស់ខ្ញុំវិញឱ្យបាន។
វាសនារបស់ខ្ញុំ! ស្នេហារបស់ខ្ញុំ! សុភមង្គលរបស់ខ្ញុំ! នឹងលែងនៅក្រោមការគ្រប់គ្រងរបស់អ្នកទៀតហើយ។
ខ្ញុំមិនចង់ស្លាប់ទៀតឡើយ! ព្រោះខ្ញុំត្រូវរក្សាជីវិតរស់ដើម្បីយកឈ្នះព្រហ្មលិខិតឱ្យបាន។

ចូរកុំបណ្តោយចិត្តឲ្យលិចលង់ក្នុងមនោសញ្ចេតនា

កុំចេះតែគិតថាគេស្រលាញ់យើង!

លង់នឹងខ្លួនឯងពេក ទើបចេះតែគិតថាគេស្រលាញ់អ្នក

ដឹងទេ ភាពស្និទ្ធស្នាល ការយកចិត្តទុកដាក់ ទាំងអស់នោះមិនមែនធ្វើឡើងព្រោះតែចិត្តស្រលាញ់ក្នុងន័យស្នេហាតែម្យ៉ាងនោះទេ។

មនុស្សដែលមានចិត្តទូលាយ រមែងចូលចិត្តរាប់អានដើម្បីបង្កើនទំនាក់ទំនង គាត់មិនប្រកាន់ឋានៈយសសក្តិអ្វីឡើយ គាត់អាចរួសរាយបែបនេះដាក់មនុស្សគ្រប់គ្នា គ្រាន់តែអ្នកមិនដឹង!

មនុស្សដែលមានទឹកចិត្តល្អ គាត់តែងខ្វល់ខ្វាយ ចាំជួយដល់អ្នកដែលទន់ខ្សោយឬកំពុងត្រូវការជំនួយ។ ព្រោះតែគាត់ជាមនុស្សល្អទើបគាត់មិនដែលបង្ហាញថាគាត់មានវត្តមានចំពោះមនុស្សប៉ុន្មាននាក់ដែលមានវិបតិ្ត ក្នុងនោះរួមទាំងអ្នកផងដែរ នេះហើយដែលធ្វើឲ្យអ្នកវង្វេងថាគាត់ធ្វើសម្រាប់តែអ្នក។

ចូលចិត្តនិយាយរឿងក្នុងចិត្តប្រាប់អ្នកជាច្រើន ព្រោះតែគាត់ជាមនុស្សដែលគិតវិជ្ជមានច្រើន គាត់ងាយស្រួលក្នុងការជឿជាក់លើមនុស្ស ឬគាត់ជាមនុស្សមានសំណាងព្រោះគាត់ជួបតែមនុស្សដែលអាចទុកចិត្តបាន។

ដូច្នេះគាត់អាចពិភាក្សារឿងក្នុងចិត្តរបស់គាត់ជាមួយមនុស្សពីរបីនាក់។

ព្រោះអ្នកមិនដឹងថាគាត់បាននិយាយជាមួយអ្នកណាខ្លះ អ្នកក៏យល់ច្រលំថា មានតែអ្នកម្នាក់ឯងដែលអាចដឹងរឿងជាច្រើនរបស់គាត់ គាត់ប្រាប់អ្នកព្រោះតែគាត់ជឿជាក់

ព្រោះតែគាត់ស្រលាញ់អ្នក។

គាត់ប្រហែលជាស្រលាញ់ ចូលចិត្តអ្នកពិតមែន ទើបគាត់តែងតែធ្វើទង្វើទាំងនេះចំពោះអ្នក។

តែត្រូវចងចាំថា ការស្រលាញ់មិនមែនសម្រាប់ប្រើចំពោះតែសេចក្តីស្នេហានោះទេ។ ការស្រលាញ់មានច្រើនរូបរាងណាស់ នៅពេលដែលមនុស្សពីរនាក់មិនបាននិយាយគ្នាឲ្យបានច្បាស់លាស់ នឹងតែងតែមានមនុស្សខកបំណង។

ប្រសិនបើអ្នកខ្លាចជួបនូវការខកបំណង ចូរកុំលង់នឹងខ្លួនឯងពេក។ ចូរកុំបណ្តោយចិត្តឲ្យលិចលង់ក្នុងមនោសញ្ចេតនា

ត្រូវចាំថា ពាក្យស្រលាញ់ដែលគេខ្ជាក់មក អាចមិនមែនជាការស្រលាញ់ពិតផង។ ចុះទម្រាំកាយវិការដែលគ្មានពាក្យសម្តីអះអាង គួរសង្ឃឹមទេថាវាជាស្នេហា? ស្នេហា គួរមានការបញ្ជាក់ទាំងពាក្យសម្តីផង និងទង្វើផង បើអ្នកបានទទួលបានតែមួយផ្នែក ចូរកុំកំសាកក្នុងការហ៊ានសួរ ត្រូវក្លាហានដើម្បីរំដោះខ្លួនឯងចេញពីពិភពវង្វេងនេះ។

កុំបណ្តោយឲ្យវាទៅតាមពេលវេលាអី

ពេលវេលាអាចធ្វើឲ្យអ្នកភ្លេចរឿងមិនសប្បាយចិត្តកន្លងមែន

តែពេលវេលាក៏អាចធ្វើឲ្យសម្រស់របស់អ្នកកន្លងទៅដូចគ្នា

ចិត្តអាចរក្សាបានត្រឹមតែអនុស្សាវរីយ៍ តែមិនអាចរក្សាសម្ផស្សបានទេ

តើអ្នកស្តាយទេ? ប្រសិនបើសម្ផស្សអ្នកត្រូវបាត់ទៅទាំងដែលអ្នកមិនទាន់ឈប់ចង់ស្អាត?

អ្នកដឹងទេ? សម្ផស្សនាំមកនូវសំណាង ក៏ជាអារម្មណ៍ល្អនៃទំនាក់ទំនងដំបូងដែរ។

កុំបណ្តោយឲ្យវាទៅតាមពេលវេលាអី មនុស្សស្រីឯណាមិនចង់ស្អាត? តែបើអ្នកមិនថែរក្សា ភាពស្អាតវានឹងចាកចេញពីអ្នកទាំងដែលអាយុអ្នកមិនទាន់ចាស់។

ថែសម្ផស្សឲ្យបានល្អណា៎ ❤️

កុំទាន់ប្រញាប់ពោលពាក្យស្រលាញ់លឿនពេក

សេចក្តីស្រលាញ់ មិនមែនបញ្ជាក់ដោយពាក្យសម្តី ឬការឱបថើបនោះទេ តែវាបញ្ជាក់ដោយទង្វើនៃការយកចិត្តទុកដាក់។ បើអ្នកអាចធ្វើទង្វើបែបនោះរាល់ពេល រាល់ថ្ងៃ ចំពោះនរណាម្នាក់ក៏ព្រោះតែអ្នកស្រលាញ់គាត់ខ្លាំងណាស់។ តែប្រសិនបើទង្វើនៃការយកចិត្តទុកដាក់នោះអាចធ្វើបានត្រឹមតែយូរៗម្តង ការស្រលាញ់នោះត្រឹមតែល្មមៗប៉ុណ្ណោះឯង។

អារម្មណ៍នៃការស្រលាញ់នរណាម្នាក់ នឹងធ្វើឲ្យអ្នកតែងតែចង់មានវត្តមានគ្រប់កាលៈទេសៈដែលមនុស្សម្នាក់នោះជួប អ្នកតែងតែចង់ឲ្យខ្លួនឯងក្លាយជាមនុស្សទីមួយដែលគាត់នឹកដល់ គ្រប់ពេលដែលគាត់ត្រូវការឲ្យនរណាម្នាក់ដឹងពីរឿងអ្វីមួយរបស់គាត់។

ការស្រលាញ់មនុស្សម្នាក់ នឹងមិនឲ្យអ្នកមានអារម្មណ៍ថាអ្នកកំពុងរវល់ ឬធ្វើមិនបានសម្រាប់មនុស្សម្នាក់នោះឡើយ។ ទោះជាត្រូវប្រើការលះបង់ច្រើនប៉ុនណា ឬពិបាកប៉ុនណា អ្នកនឹងមិនរួញរាក្នុងការធ្វើដើម្បីមនុស្សម្នាក់នោះដែរ បើទោះជាអ្វីដែលអ្នកខំធ្វើមិនបានបំពេញគ្រប់តម្រូវការដែលគាត់ត្រូវការ យ៉ាងហោចក៏អ្នកបានធ្វើអស់ពីលទ្ធភាពរបស់អ្នកដែរ។

តែប្រសិនបើអ្នកមិនទាន់បានធ្វើទង្វើទាំងអស់នោះ ចំពោះនរណាម្នាក់ទេ កុំទាន់ប្រញាប់ពោលពាក្យស្រលាញ់លឿនពេក។

សិក្សាពីចិត្តរបស់អ្នកសិន ថាអ្នកបានធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីការស្រលាញ់របស់អ្នកហើយឬនៅ?

បើមិនទាន់មានអ្វីដើម្បីបញ្ជាក់ឲ្យបានច្បាស់លាស់ទេ សូមកុំទាន់ពោលពាក្យស្រលាញ់ឲ្យសោះ។

ព្រោះថាកន្លងទៅមួយរយៈ អារម្មណ៍មួយនោះនឹងរលាយទៅ ការស្រលាញ់ដែលមិនមែនជាស្នេហា នឹងមិនស្ថិតស្ថេរនោះទេ។

ឫកពេកឈប់Crush

ទំនេរម៉ោងភ្លាម ខ្ញុំរត់រលៀម ទៅបណ្ណាល័យ
ខ្ញុំអានសៀវភៅ ស្ទើតែរាល់ថ្ងៃ ជក់ចិត្តពេកក្រៃ
អានប្រលោមលោក។

សៀវភៅផ្ទៃមេឃ ស្រស់ស្អាតអនេក ទាក់ភ្នែកខ្ញុំខ្ទោក
គួរឱ្យចង់អាន លើកដៃទាញមក សៀវភៅយោលយោគ
គេចង់បានដែរ។

រឿងប្រលោមលោក សៀវភៅគគោក ម្តេចមិនទៅស្នេហ៍
ដណ្តើមទៅមក សាំចិត្តតាប៉ែ ឱ្យខ្ញុំចង់តែ
ឃើញមុខម្នាក់ហ្នឹង។

ងាកទៅខាងនោះ មានមួយប្រឡោះ ខ្ញុំអើតទៅវឹង
ចង់ដឹងខ្លាំងណាស់ អ្នកណាមុខរឹង សៀវភៅប៉ុណ្ណឹង
ក៏ដណ្តើមដែរ។

ព្រះអើយ! មើលគេ Styleដូចកូរេ គេពាក់កាសខ្សែ
កាសជាប់ត្រចៀក គេងាកមុខបែរ សម្លឹងខ្ញុំថ្មែរ
ឱ្យខ្ញុំឡើងអៀន។

ខំរៀបឫកពារ ញញឹមមាយា រវល់តែខ្វៀន
គេយកទៅបាត់ សៀវភៅលែងមាន ដណ្តើមលែងហ៊ាន
ចិត្តអន់ចង់អាន។

ខ្ញុំដើរទៅគៀន អង្គុយក្រវៀន លួចមើលកល្យាណ
Styleឡួយម្ល៉េះទេ សម្រស់សែនបាន ទាក់ចិត្តភុំផាន
មើលមិនដកភ្នែក។

អង្គុយសង្ហា គងអន្ទាក់ខ្លា បន្ទន់ប្រាណផ្តេក
អានប្រលោមលោក គួរទាក់ចិត្តពេក សៀវភៅផ្ទៃមេឃ
វិថីជីវិត។

ជាងបីម៉ោងស្ងាត់ ខ្ញុំដេកលក់បាត់ គេដើរមកជិត
ដាស់ខ្ញុំឱ្យភ្ញាក់ គេសើចបន្តិច ដល់ខ្ញុំអៀនខ្វិច
គេធ្វើមុខរឹង។

សៀវភៅតូចស្រស់ គេហុចស្ទើបោះ លើតុខ្ញុំហ្នឹង
គេសួរចប់អត់ ពេលខ្លីអ៊ីចឹង ពីរម៉ោងអានប្រឹង
បើចប់គេកោត។

កែងចោតពណ៌ប្រាក់ មួយជំហៀងឆ្លាក់ កប់ន័យជាក់ផ្តោត
មើលគ្របសៀវភៅ ខ្ញុំលើកកាន់សើច ឆ្លើយទាំងមុខឆោត
ថាអត់បញ្ហា។

គេវាយចិញ្ចើម ធ្វើមុខលែងសើម ហើយដើរញាក់ស្មា
ពេលគេទៅបាត់ ខ្ញុំផ្តើមឆ្លេឆ្លា ពីរម៉ោងទេណា
អានចប់អត់អើយ!។

រាប់ពីថ្ងៃនោះ ដល់ថ្ងៃនេះចុះ បីខែទៅហើយ
ខ្ញុំលួចCrushគេ គេមិនដឹងឡើយ ឫកគេព្រងើយ
មិនខ្វល់ខ្ញុំសោះ។

ពេលខ្លះធុញដែរ ខឹងចិត្តតាប៉ែ ទៅCrushម្នាក់នោះ
មិនដឹងល្អអី ចិត្តវិញកក្រោះ សម្តីក៏ខ្សោះ
ពេលគេឆ្លើយឆ្លង។

ក្រៅពីStyleហំ ទម្រង់មុខសម មាឌខ្ពស់ដំបង
តែប៉ុណ្ណឹងទេ គ្មានលើសគេផង មិនដឹងខំប៉ង
ដល់ពេលណាទៀត។

Crushបីខែហើយ គេនៅព្រងើយ ចិត្តសែនចង្អៀត
បើដាក់ខ្លួនខ្លះ ខ្ញុំស្នេហ៍មិនវៀច ឫកពេកអស់ស្នៀត
ទាក់ចិត្តខ្ញុំហើយ។

ត្រឹមStyleកូរេ មិនស្អាតលើសគេ តែម្នាក់ហ្នឹងឡើយ
មួយបណ្ណាល័យ សៀវភៅហ្នឹងអើយ តែហ៊ានបណ្តោយ
ខ្ញុំរាប់ឱ្យស្តាប់។

ឥឡូវសម្រេច ប្រាប់ចិត្តឱ្យភ្លេច Crushហ្នឹងឱ្យឆាប់
ឫកខ្ពស់ជាងខែ ម៉ែមហាយ៉ាប់ គង់តែមុខផ្តាប់
ដោយដៃខ្ញុំទេ!។

ស្រអែមខ្ញុំអើយ មិនសូវប៉ិនឈ្លើយ សុភាពជាងគេ
តែជ្រេញខ្លាំងពេក គង់តែមានពេល វាយដេកកន្ទេល
លែងរាប់Crushអស់។

ស្រអើមស៊ើងចិត្ត មិនខ្ចីខ្វល់គិត ស្តាយរឿងស្នេហ៍សោះ
ស្រលាញ់មិនបាន តិចអង្វរនោះ ទុកក្តីស្នេហ៍ស្មោះ
ឱ្យសៀវភៅវិញ។

កំណាព្យអ្នកនិពន្ធរតនា
២១ កញ្ញា ២០១៩

ជួបCrushនៅថ្នាក់អង់គ្លេស

ទៅរៀនអង់គ្លេស កំពុងសរសេរ គេសុំខ្ចីប៊ិក

មិនទាន់បានសួរ គេប្រាប់ថាភ្លេច ឱ្យខ្ចីយ៉ាងម៉េច

ប៊ិកមានតែមួយ។

ក្រឡេកឆ្លើយវឹង នេត្រាសម្លឹង ប្រសព្វរញ្ជួយ

សង្ហាដល់ហើយ  ឃើញភ្លាមខ្ញុំព្រួយ សុំពឹងគ្រូជួយ

រកប៊ិកឱ្យគេ។

ទៅរៀនរាល់ថ្ងៃ មិនដែលស្រមៃ ថាជួបCrushទេ

ឥឡូវឃើញហើយ ជាប់ចិត្តមាសមេ ចង់ជួបគ្រប់ពេល

ដល់Crushពេកទៅ។

រាល់ល្ងាចម៉ោងបួន ខ្ញុំរៀបចំខ្លួន រូតរះតម្រូវ

តម្រង់សាលា កុំឱ្យស្ទះផ្លូវ នាំគ្រូក្រម៉ូវ

បន្ទោសមុខCrush.។

ទៅរៀនរាល់ល្ងាច មិនដែលវេរវៀច នឹកថ្នាក់រៀនណាស់

រាល់ម៉ោងសន្ទនា សង្ឃឹមជាក់ច្បាស់ គ្រូនឹងឱ្យប៉ះ

គេជាដៃគូ។

មួយថ្នាក់មានពីរ ដែលរៀនសំភី ជាសិស្សគំរូ

ឈរមុខក្តាខៀន ជជែកតស៊ូ បំពេញចិត្តគ្រូ

ភាសាអង់គ្លេស។

ថ្ងៃនេះហេងចំ គ្រូចាប់បង្ខំ ឱ្យខ្ញុំសួរគេ

សន្ទនាឆ្លងឆ្លើយ មិនបាច់គិតទេ សួរជាអង់គ្លេស

សួរអីក៏បាន។

សួរ​How are You គេធ្វើមុខជូរ ឆ្លើយថាI’m Fine

What do you like? គេខំសើចស្ញាញ I Like sunshine

And love a girl.។

ខ្ញុំទាក់បន្តិច គេវាយភ្នែកព្រិច ហើយសួរឡើងពើរ

Watch Movieទេ ថ្ងៃស្អែកទៅមើល កុំធ្វើមុខស្លឺ

ទិញសំបុត្រហើយ។

មិត្តភ័ក្កសើចកិល តែខ្ញុំនៅព្រិល ស្មារតីនៅឡើយ

ម៉ោងរៀនសន្ទនា គេសួរឆ្លងឆ្លើយ សុំណាត់វិញអើយ!

ខ្មាស់គ្រូអស្ចារ្យ។

ដៃលូកហោប៉ៅ ដកសំបុត្រហៅ ហើយសួរថែមថា

អេ៎Shall We date? ជួបគ្នាស្អែកណា៎ មិត្តមើលត្រៀបត្រា

ខ្ញុំឆ្លើយមិនចេញ។

គេមើលមុខខ្ញុំ ហើយចាប់ដៃសុំ ស្រលាញ់ពេញលេញ

​Crushគ្នាយូរហើយ ល្មមឈប់ទោម្នេញ ស្រលាញ់គ្នាវិញ

សង្សារពេញសិទ្ធ។

ទៅរៀនអង់គ្លេស ហើយលួចCrushគេ ទាំងមិនដែលគិត

អង្គុយជិតគ្នា សន្ទនារាប់ភ្លេច មិនដែលដឹងចិត្ត

គេCrushខ្ញុំដែរ។

សន្ទនាថ្ងៃនេះ ពិសេសអ្វីម្ល៉េះ Crushខ្ញុំសុំស្នេហ៍

ខ្មាស់គេបន្តិច តែខ្ចិលបង្វែរ ខំCrushរាប់ខែ

ប្រកែកធ្វើអី?  

លង់ស្នេហ៍លោកសក្កិបី

ឱ! លោកមន្ត្រី លោកពាក់សក្ដិបី រូបរាងសង្ហា
អង្គុយម្នាក់ឯង សញ្ជប់ភក្រ្តា លោកអន់ចិន្ដា
នឹងអ្នកណាដែរ?

សក់ខ្មៅភ្លីដេក ច្រមុះល្អឯក គួរគួចចិត្តស្នេហ៍
ធ្មេញសស្មើសម បបូរមាត់ដែរ ភ័ក្ត្រមូលដូចខែ
មន្តភ្នែកឱ្យព្រួច។

លោកនគរបាល មន្ត្រីសង្ហា កុំធ្វើមុខស្ងូត
ញញឹមបន្ដិច ឱ្យសមថ្ពាល់ខួច ស្តាយច្រមុះស្រួច
កុំយកដៃខ្ទប់។

ឱ! លោកសក្ដិបី មិនដឹងកើតអី ធ្វើមុខកញ្ជប់
នាំខ្ញុំឱ្យឆ្ងល់ ចិត្តមិនស្រណុក ចង់សួរសុខទុក្ខ
លោអាចសារសង។

មន្ត្រីថ្ពាល់ខួច ឃើញហើយចិត្តគួច លួចស្នេហ៍ប៉ុនប៉ង
មន្ត្រីនគរបាល សង្ហាកន្លង ចែកស្នេហ៍ឱ្យផង
ណា៎លោកសក្ដិបី។

#កំណាព្យអ្នកនិពន្ធរតនា
១៩ កញ្ញា ២០១៩