កន្លែងណាមានមនុស្ស កន្លែងនោះមានការប្រជែង។ ទោះយើងចង់ស្ងាត់ក៏គេមិនព្រមស្ងាត់ យើងឱ្យគេឈ្នះ គេឈ្នះមិនស្កប់។
អត់មានអីក្រៅពីពាក្យថា ជាងគេ លើសគេ
មនុស្សចូលចិត្តរស់នៅជាមួយអំនួត និងភាពលោភ មនុស្សខ្លួនឯងបង្វក់ខ្លួនឯងឱ្យឆ្គួត។
បើយកពេលដែលចោលភ្នែកមើលអ្នកដទៃហើយច្រណែន ចង់ជាន់គេកុំឱ្យឡើងលើសអ្នក ទៅខំគិតរកចំណុចខ្វះខាតរបស់ខ្លួនឯងហើយខំអភិវឌ្ឍន៍ឲ្យបានប្រសើរ អ្នកនឹងប្រសើរដោយសេចក្តីថ្លៃថ្នូរ។
វាខ្មាសណាស់ដែលខំទៅច្រណែនគេ ហើយខំស្វះស្វែងបន្ទាបគេ និងខំឱ្យខ្លួនបានលើសគេ ទាំងដែលគេមិនដែលខ្វល់ មិនដែលចាប់អារម្មណ៍អ្វីដែលអ្នកចង់បាន ហើយត្រដរធ្វើគ្រប់វិធីទាំងល្អទាំងអាក្រក់ ព្រោះតែការប្រជែង។
សម្រាកខ្លះទៅ! បើមិនហត់ទេ ក៏អាចធ្វើឱ្យអ្នកប្រើសៃប្រសាទនឹងការប្រជែងនេះដែរ។ ចង់ឈ្នះទៅណា? រស់គង់តែស្លាប់ ម៉េចចាំបាច់សល់ឈ្មោះឱ្យគេស្អប់?
ជាមនុស្ស នរណាក៏មានសេចក្តីលោភ តែបើអ្នកបណ្តោយឲ្យវាមានហួសហេតុពេក វាអាចធ្វើឱ្យអ្នកវិនាសបាន។
ជាមនុស្ស ចង់រស់នៅបានសុខកុំលង់ក្នុងការប្រជែងពេក ហត់ណាស់! សម្រាកខ្លះទៅ!