ត្រូវបានគេប្រើកែវភ្នែកសម្លឹងមកក្នុងន័យអវិជ្ជមាន
គេយល់ថាខ្ញុំជាមនុស្សបែបនេះមួយ បែបនោះមួយ។
គេលួចចំនាំ គេវិភាគ គេវាយតម្លៃ… គេអើយគេ! គេមិនហត់ទេដែលគិតបែបនេះ។
មិនខឹង! គ្រាន់តែអន់ចិត្ត តែក៏មិនចង់គិត ព្រោះខ្ញុំក៏គ្មានពេល។
មនុស្សល្អៗ គេមិនប្រើពេលមួយថ្ងៃ ពីរថ្ងៃមើលឱ្យស្គាល់ ឱ្យយល់ពីគ្នាបានទេ។
មនុស្សរវល់កិច្ចការដូចខ្ញុំនេះក៏កាន់តែឱ្យគេប្រើពេលយូរមកមើលឱ្យស្គាល់។
ខ្ញុំមិនអីទេ! មើលតាមសម្រួល គិតតាមសម្រួល អ្នកនៅមានពេលច្រើនណាស់។
ខ្ញុំទេដែលអត់ពេល.. ខ្ញុំរវល់ណាស់! ខ្ញុំអត់មានពេលដើរសង្កេត វិភាគ វាយតម្លៃអំពីរនរណាដូចអ្នកឡើយ។ ខ្ញុំរវល់ណាស់ព្រោះក្តីស្រមៃកំពុងចាំខ្ញុំ។ ខ្ញុំរវល់ណាស់! រវល់ហាត់ពត់ លត់ដំនិស្ស័យខ្លួនឯងឱ្យប្រសើរ។
ខ្ញុំរវល់គិតយ៉ាងណាកុំភ្លាត់ទៅធ្វើរឿងមិនល្អដូចអ្នក ព្រោះខ្ញុំដឹងថា ការទៅសង្កេតវាយតម្លៃ ចរិត ឬរឿងផ្ទាល់ខ្លួនរបស់អ្នកដទៃ វាមិនសមរម្យទេ វាកាន់តែមិនថ្លៃថ្នូរបើបាននិយាយពីក្រោយខ្នងគេផង។
មនុស្សម្នាក់ៗមានកិត្តិយសរៀងខ្លួន ហើយអ្នកណារក្សាតម្លៃកិត្តិយសខ្លួនបានប៉ុនណាគឺជារឿងបុគ្គល។
ធ្វើអីគិតសិន! កុំរវល់តែគិតពីអ្នកដទៃភ្លេចគិតខ្លួនឯង!