ដំបៅមួយ

ស្រមៃទៅដល់រឿងរាវដែលកើតឡើងកន្លងមក ធ្លាប់សើចផង យំផង ចុងក្រោយសល់ដំបៅមួយដែលព្យាបាលមិនទាន់សះ។ ដំបៅយូរហើយដែលមិនជា មិនជាមិនមែនមកពីខ្ញុំមិនចង់ជា តែមកពីវាគ្មានលទ្ធភាពជាស្បើយបាន។

ដំបៅមួយដែលបានកើតនៅលើសាច់របស់ខ្ញុំ អ្នកផ្សេងឃើញហើយស្មានត្រឹមជាស្នាម តែសម្រាប់ខ្ញុំ វាជាដំបៅដែលពឺតផ្សារយូរៗម្តង មិនដឹងថាខ្ញុំត្រូវរស់នៅជាមួយវាអស់មួយជីវិត ឬមិនដឹងយូរប៉ុនណា? តែដំបៅចិត្តមួយនោះវានាំឱ្យខ្ញុំរឹងមាំដែលមានវា។ ព្រោះខ្ញុំខ្លាចវាឈឺទៀត ខ្ញុំខ្លាចកើតដំបៅថ្មីបែបនេះមួយទៀត ខ្ញុំខំរឹងមាំណាស់ ខ្ញុំខំឆ្លាតណាស់ ខ្ញុំធ្វើគ្រប់បែបយ៉ាងមិនឱ្យជាន់ដានចាស់។ ដំបៅ! នៅពេលដែលវាមិនកើតនៅលើសាច់អ្នក អ្នកមិនដឹងឡើយថាវាឈឺចាប់ក្រហាយផ្សារប៉ុនណា។ដំបៅដែលកំដរលើសាច់ខ្ញុំមកជារាប់ឆ្នាំ វារំឭកឱ្យខ្ញុំចាំថាព្រោះតែធ្លាប់ល្ងង់ទើបកើតដំបៅនេះ។ ដំបៅនេះហើយដែរ ដែលបង្រៀនឱ្យខ្ញុំចេះសាំនឹងភាពឈឺចាប់ដែលមានរឿយៗ ដំបៅនេះហើយដែលរុញឱ្យខ្ញុំទៅមុខបានដូចសព្វថ្ងៃ។ មិនធ្លាប់ឈឺ មិនដឹងទេ! ឈឺម្តងហើយទើបរឹងមាំជាងមុន ឆ្លាតជាងមុន។