យំ

យំ! បើស្រែកយំឲ្យខ្លាំងៗ តើភាពវេទនាដែលកំពុងតែមាននេះ នឹងរលាយទេ?

បើហ៊ានតែស្រែកយំ ខ្ញុំនឹងឃើញមានមនុស្សពីរបីនាក់មកឱបខ្ញុំ ពួកគាត់ប្រហែលជាស្ម័គ្របែកទ្រូងជំនួសខ្ញុំ។

តែខ្ញុំមិនដាច់ចិត្តឲ្យមនុស្សដែលស្រលាញ់ខ្ញុំ រួមលំបាកជាមួយខ្ញុំនោះទេ យ៉ាងហោចស្នាមញញឹមរបស់គាត់ពេលនេះក៏ជាកម្លាំងចិត្តមួយផ្នែក ដែលអាចឲ្យខ្ញុំខំលេបទឹកភ្នែកចូលវិញ។

លំបាកណាស់! ខ្ញុំលំបាកណាស់! ខ្ញុំចង់តែហែកទ្រូងយកចិត្តដែលឈឺនោះមកឱបក្រសោបឲ្យបានធូរស្រាល។

ខ្លួនឯងលួងលោមខ្លួនឯងបែបនេះ 
ខ្លួនឯងទាញដៃខ្លួនឯងឲ្យក្រោកទៅមុខបន្តបែបនេះ

ខ្ញុំដឹងច្បាស់ថាខ្ញុំនឹងមិនអាចឆ្លងផុតទុក្ខសោកបានទេ បើខ្ញុំនៅតែឈរធ្មឹងនៅទីនេះ
ខ្ញុំដឹងច្បាស់ថាបើខ្ញុំមិនរឹងមាំ ខ្ញុំក៏មិនអាចឆ្លងផុតដែរ។
ខ្ញុំដឹងច្បាស់ថាបើខ្ញុំទន់ជ្រាយ ទាំងខ្លួនខ្ញុំនិងមនុស្សស្រលាញ់ខ្ញុំនឹងកាន់តែពិបាក។

ដូច្នេះខ្ញុំមិនអាចទន់ជ្រាយបានទេ! 

#អត្ថបទអ្នកនិពន្ធរតនា

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

You may use these HTML tags and attributes: <a href="" title=""> <abbr title=""> <acronym title=""> <b> <blockquote cite=""> <cite> <code> <del datetime=""> <em> <i> <q cite=""> <s> <strike> <strong>