ម្សិលមិញខ្ញុំមិនបានញញឹមទេ ថ្ងៃនេះក៏មិនអាចញញឹមបាន ខ្ញុំមិនសង្ឃឹមថាថ្ងៃស្អែកអាចធ្វើឱ្យខ្ញុំញញឹមបានទេ…
ថ្ងៃនេះខ្ញុំយំដាក់ព្រះអាទិត្យរះ ខ្ញុំសួរព្រះអាទិត្យថា តើត្រូវតែបែបនេះមែនទេ?
ព្រះអាទិត្យមិនឆ្លើយទេ តែខ្ញុំនៅតែទទួលបានការលួងលោមពីព្រោះអាទិត្យ
កំដៅស្រទន់ជះមកលើថ្ពាល់ដែលដាមដោយទឹកភ្នែកកំសត់របស់ខ្ញុំ
ខ្ញុំទទួលសម្លេងខ្សឹបក្នុងបេះដូងដែលកំពុងឈឺថា “មិនអីទេណា៎
បន្តិចទៀតលែងអីហើយ” ខ្ញុំខំដកដង្ហើមធំបញ្ចេញភាពឈឺចាប់ពីប្រអប់ទ្រូង
ថ្ងៃនេះខ្ញុំខកបំណង ខ្ញុំញញឹមមិនទាន់បានមែន ថ្ងៃស្អែកស្នាមញញឹមមិនទាន់រត់មកដល់ខ្ញុំមែន តែខ្ញុំជឿថាភាពស្រពាប់ស្រពោននេះក៏មិនស្មោះត្រង់នឹងខ្ញុំដែរ ថ្ងៃមួយវានឹងចេញទៅ..
ខ្ញុំជឿ! ក្នុងផែនដីនេះអត់មានអ្វីជារៀងរហូតទេ! ដូច្នេះ ភាពរីករាយ ឬឈឺចាប់ វាគង់តែប្តូរវេនគ្នាមកលេងខ្ញុំតែប៉ុណ្ណឹង។
ខ្ញុំជឿ! ជីវិតមានច្រើនរសជាតិណាស់! ច្រើនដល់គួរឱ្យខ្លាចនឹងទទួលយករសជាតិថ្មីៗ..
តែទាំងនោះគឺជាជម្រើស! ជ្រើសហើយក៏គួរទទួលយកវា!
ខ្ញុំទទួលយកការពិតរហូតមក ខ្ញុំហត់នឹងខ្វល់ថាអារម្មណ៍នេះវាយ៉ាងណា
ខ្ញុំគ្រាន់តែអាចប្រាប់ខ្លួនឯងថា “មិនអីទេណា៎ បន្តិចទៀតលែងអីហើយ”
ដៃស្តាំអង្អែលដៃឆ្វេងខ្លួនឯង លួងលោមខ្លួនឱ្យដើរទៅមុខទៀត…
ខ្ញុំចង់ដឹងណាស់ថាថ្ងៃស្អែករបស់ខ្ញុំទៅជាយ៉ាងណា ដូច្នេះខ្ញុំគ្មានផ្លូវចុះចាញ់រឿងរ៉ាវដែលរត់មករកខ្ញុំមិនឈប់ឈរនោះទេ។
ខ្ញុំរឹងមាំ! ខ្ញុំជឿជាក់❤️