របស់គ្មានតម្លៃ

មួយថ្ងៃហើយដែលអ្នករវល់ ព្រោះតែកាតព្វកិច្ចជីវភាព អ្នកស្ទើរតែគ្មានពេលសម្រាប់ខ្លួនឯង។ អ្នកហត់ណាស់ហើយ! សម្រាកខ្លះទៅ!
បើកាតព្វកិច្ចធ្វើឱ្យអ្នករវល់យ៉ាងនេះទៅហើយ អ្នកមិនគួរបណ្តោយឱ្យវិបិត្តផ្លូវចិត្ត រំខានដល់ដំណេកអ្នកទៀតទេ សូម្បីដើមឈើក៏ចេះដេកដែរ ចុះហេតុអ្វីភ្នែកអ្នកនៅតែបើក?
អាណិតខ្លួនទេបើរាងកាយដ៏រវល់នេះប្រែជាឈឺ? អន់ចិត្តទេបើឈឺហើយគ្មានអ្នកថែ?
ចង់ឱ្យអ្នកណាថែ បើខ្លួនឯងមិនចង់ថែខ្លួនឯងផង?

បើស្រលាញ់ខ្លួន កុំបណ្តោយឱ្យរាងកាយឈឺ
បើអាណិតខ្លួន កុំផ្តល់ឱកាសឱ្យចិត្តឈឺ

បើសូម្បីតែខ្លួនឯងមិនស្រលាញ់ខ្លួនឯងផង មានន័យថាខ្លួនឯងនេះ គ្មានតម្លៃអីសោះ។
របស់គ្មានតម្លៃ គ្មានអ្នកដទៃណាគេចាប់អារម្មណ៍ទេ! អ៊ីចឹងហើយ កុំអន់ចិត្ត កុំឈឺចាប់បើគេមិនខ្វល់។