កាលថ្ងៃប្រលង រវល់សៅម៉ង មិនបានរាក់ទាក់
ត្រឹមលួចសម្លឹង សម្រស់វង់ភ័ក្រ អារម្មណ៍ញ័រញាក់
ខ្វល់ស្រាយលំហាត់។
លេខតុឆ្លាស់គ្នា គ្រូរៀបពុំងារ អង្គុយក្បែរបាត់
ឃើញពៅឈ្ងោកៗ សរសេរស្ងាត់ៗ គុណគូរប្រយ័ត្ន
ស្រាយវិញ្ញាសារ។
រួមតុ២ថ្ងៃ ត្រឹមលួចមើលថ្លៃ មិនហ៊ានចរចា
ខំគ្រោងជាស្រេច សម្រេចស្តីហា ថ្ងៃបង្ហើយការ
សុំad facebook.។
ចៃដន្យអស្ចារ្យ ព្រោះវិញ្ញាសារ ឱ្យខ្ញុំជ្រោកមុខ
ស្របពេលស្រីមុំ សរសេរសម្រុក សូត្ររូបមន្តទុក
ដូចជួយខ្ញុំត្រាយ។
ប្រៀបដូចគេម៉ូ តឿនចិត្តបញ្ចូល នឹកឃើញក្បួនស្រាយ
ញាប់ដៃគិតគុណ រួចរាល់សំរាយ សម្លឹងរកកាយ
បាត់ពៅនួនល័ក្ខ។
ចប់អស់ប្រលង ខ្ញុំនៅសៅម៉ង ព្រោះនឹកវង់ភ័ក្រ
សម្លឹងFacebook មិនបានadអ្នក សង្ឃឹមជួបជាក់
ថ្ងៃចេញលទ្ធផល។
ថ្ងៃដែលទន្ទឹង ប្រកាសដំណឹង ប្រលងមកដល់
បានឃើញស្ងួនភ្ញា លោតហ៊ោរច្របល់ ព្រោះកែវនិមល
ប្រលងជាប់ហើយ។
ឯខ្ញុំនៅស្មឹង មិនទាន់បានដឹង ជាប់ឬធ្លាក់ឡើយ
រកឃើញឈ្មោះជាប់ ខ្ញុំអរបានស្បើយ តែយឺតទៀតអើយ!
នាងចេញទៅបាត់។
យឺតលើកទីពីរ អារម្មណ៍វក់វី លួចឈឺស្ងាត់ៗ
ខំលួចលង់ចិត្ត លាក់ជាសម្ងាត់ ចុងក្រោយត្រូវកាត់
ចិត្តឬយ៉ាងណា?
កំណាព្យអ្នកនិពន្ធរតនា
២០ កញ្ញា ២០១៩