“កើតជាមនុស្ស ម្នាក់ណាមិនធ្លាប់ខុស? “
អ្នកណាក៏និយាយតែពាក្យនេះ តែការពិតជាក់ស្តែងម្នាក់ៗតែងតែរើសអើងនឹងអ្នកដែលសាងកំហុស។
មនុស្សដែលធ្វើខុស សមហើយដែលទទួលពិន័យ តែការសោកស្តាយពីកំហុសគឺជាការពិន័យមួយយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរទៅហើយ
កំហុសខ្លះធ្វើឲ្យមនុស្សដែលបានសាងមកមានវិប្បដិសារីស្ទើរតែសម្លាប់ខ្លួន អ្នកខ្លះក៏អាចសម្លាប់ខ្លួនមែន។
អ្នកដែលធ្លាប់រើសអើងក៏បានត្រឹមតែសោកស្តាយដែលបាត់បង់មនុស្សធ្លាប់ស្គាល់ ធ្លាប់ស្រលាញ់។
ការមិនរើសអើង ការលើកទឹកចិត្តមិនមែនជាការគាំទ្រឲ្យមនុស្សសាងកំហុសនោះទេ
តែវាជាការសម្តែងពីការយល់ចិត្ត នឹងផ្តល់កម្លាំងចិត្តដល់មនុស្សដែលមនុស្សធ្វើខុសហើយឲ្យខំដើរទៅមុខបន្ត
ទឹកខ្មៅដែលស្រក់លើស្បៃស តើត្រូវតែបោះស្បៃនោះចោល ឬកាត់ម្តុំដែលប្រលាក់ទឹកខ្មៅនោះមែនទេ?
ស្បែសក្បុសមើលទៅដូចជាបរិសុទ្ធណាស់
បើស្បៃសមានលាយពណ៌ឥន្ទធនូតើស្អាតទេ? ចុះបើចាក់ឲ្យចេញរូបផ្កាតើនឹងស្អាតទេ?
កំហុសដែលសាងមកហើយ គ្មាននរណាអាចត្រឡប់ក្រោយ ដើម្បីចៀសមិនធ្វើឲ្យវាកើតមកបាននោះទេ។
បើវាជ្រុលជាមានកំហុសទៅហើយ ម៉េចមិន ប្រើកំហុសបង្កើតថាមពលមួយដើម្បីប្តូរខ្លួនឯងឲ្យក្លាយជាមនុស្សថ្មីវិញ?
កុំស្តាយស្បៃស គួរតែខំរកពណ៌មកចាក់បន្ថែមដើម្បីឲ្យស្បៃកាន់តែស្អាត។