ពីប្អូនស្រី Ah Sinan អនុស្សាវរីយ៍៣៤ឆ្នាំ Book’s Review

ថ្ងៃដំបូងដែលបានប៉ះ ថ្ងៃដំបូងដែលបានកាន់ពេញដៃ ទោះមិនទាន់បានអានក៏មានអារម្មណ៍ថាកក់ក្តៅ

ប្រាប់តាមត្រង់ ពីដំបូងខ្ញុំមិនដឹងទេថានេះជាអនុស្សាវរីយ៍ពិតរបស់អ្នកនិពន្ធ ក៏គិតថាវាជារឿងប្រលោមលោកនោះអី

តែពេលដែលបានអាន…អូហ៎ូ…កុមារភាពរបស់បងរតនា គួរឲ្យរំភើបណាស់។យល់ទេ អារម្មណ៍ដែល បានដឹងរឿងរ៉ាវរបស់មនុស្សម្នាក់ដែលជានិមិត្តរូបរបស់ខ្លួនឯង វារំភើបដល់កម្រិតណា? អានហើយ នឹកដល់កុមារភាពរបស់ខ្លួនឯង ព្រោះខ្ញុំក៏ជាក្មេងទម្រើសដែរនោះអី

សុំប្រាប់ថា ស្នាដៃមួយនេះគ្មានរឿងឈឺចាប់ គ្មានរឿងទុក្ខសោក ឬក្តីវេទនារបស់អតីតកញ្ញារដ្ឋបាលរូបស្រស់ម្នាក់នេះទេ គឺមានតែរឿងល្អៗអានហើយរំភើប ក៏រំភើបដល់ហូរទឹកភ្នែកនោះអី ប៉ុន្តែគិតចុះថាអតីតកញ្ញារដ្ឋបាលគ្មានការឈឺចាប់ គ្រាន់តែថា ការឈឺចាប់ ទុក្ខសោកជារឿងមិនគួររំឭកនោះទេ គ្រប់យ៉ាងដែលគួរស្ថិតក្នុងការចងចាំគួរតែជារឿងរ៉ាវរីករាយ សេចក្តីសុខ។លាដៃលែងចិត្តឲ្យរឿងអាក្រក់ៗវាទៅតាមសម្រួល ទទួលយកតែរឿងល្អៗមកធ្វើជាការចងចាំក្នុងជីវិត

បើអ្នកមានអារម្មណ៍ថាជីវិតជួបការលំបាក ឬ ពេលដែលអ្នកភ្លេចញញឹម សូមបើកសៀវភៅនេះអានឡើងវិញណា…#អនុស្សាវរីយ៍៣៤ឆ្នាំ

ប្រភពហ្វេសប៊ុក https://www.facebook.com/photo?fbid=570621273856285&set=a.131106924474391

ពីប្អូនស្រីផ្កាយដាវ សំណោកអនុស្សាវរីយ៍ Book’s Review

“សំណោកអនុស្សាវរីយ៍” អានហើយធ្វើឲ្យខ្ញុំដឹងថា ក្ដីទុក្ខសោកដែលរួមរឹតយើងពីអតីតកាល វាគួរឲ្យខ្លាចណាស់ អតីតកាលដែលមិនអាចវិលត្រឡប់បាន មានតែការចងចាំដ៏ឈឺចាប់ជាប់ក្នុងសំណោកអនុស្សាវរីយ៍រវាងមនុស្ស ២នាក់ ឬ ច្រើននាក់ដែលចងភ្ជាប់គ្នា បង្កើតជាអនុស្សាវរីយ៍មិនអាចបំភ្លេចបាន។ “យើងអាចវិលត្រឡប់មកកន្លែងអនុស្សាវរីយ៍វិញបាន តែអ្វីដែលកើតឡើងក្នុងអនុស្សាវរីយ៍ មិនអាចមករកយើងក្នុងពេលបច្ចុប្បន្នបានទេ។ យើងអាចគ្រាន់តែនឹករឮកវាប៉ុណ្ណេាះ! ប្រសិនបើអនុស្សាវរីយ៍ទាំងនោះធ្វើឲ្យយើងសប្បាយចិត្ត យើងនឹកវាចុះតែបើវាធ្វើឲ្យយើងកើតទុក្ខ យើងកុំនឹកវាអី ព្រោះបើយើងកើតទុក្ខ មនុស្សដែលស្រលាញ់យើងក៏មិនរីករាយដែរ។”បញ្ចប់អារម្មណ៍សោកសៅ ដោយការចាកចេញពីសំណោកអនុស្សាវរីយ៍ នោះយើងនឹងរកឃើញស្នាមញញឹមដ៏បរិសុទ្ធរបស់យើងត្រលប់មកវិញ ហើយជីវិតនេះនិងពោរពេញដោយសុភមង្គលពេញលេញ។ អរគុណបង អ្នកនិពន្ធ រតនា

#សំណោកអនុស្សាវរីយ៍ ០៣០៥២០២០

ប្រភពហ្វេសប៊ុក https://www.facebook.com/photo?fbid=258285825576765&set=a.258274935577854

ចៀសបានចៀសទៅ!

ចិត្តល្អពេកមិត្តខ្លួនឯងក៏អាចចាក់ទ្រូងយើងដែរ ចុះបើគេចាក់យើងព្រោះតែប្រយោជន៍គេ តើយើងខឹងគេទេ? យើងត្រូវសងទៅគេវិញទេ?ធ្វើជាមនុស្សចិត្តល្អ ពេលខ្លះក៏ខកចិត្តខ្លាំង តែបើគិតថាចង់ សងសឹកមនុស្សដែលធ្វើកម្មដាក់យើង វាដូចជាឱ្យតម្លៃគេពេកទេដឹង? លះបង់ភាពល្អ ភាពថ្លៃថ្នូរព្រោះតែចង់សងទង្វើធូរៗថ្លៃដែលគេធ្វើដាក់យើងសួរថាសមទេ? កុំអីហ្ន៎? គេធ្វើមិនល្អដាក់យើង យើងដៀលគេ អ៊ីចឹងយើងទៅធ្វើទង្វើគួរឲ្យគេដៀលយើងវិញធ្វើអី? ដើរចេញកុំរវល់ ចាត់ទុកថាយើងនិងគេនៅក្រុមខុសគ្នា។ផែនដីធំមែន តែមនុស្សក៏ច្រើនដែរ! ចៀសមនុស្សបែបនេះមិនបាន មិនមែនកំហុសយើងទេ! តែបើចៀសធ្វើចរិតបែបគេនោះមិនបាន គឺខុសនឹងខ្លួនឯងធ្ងន់ណាស់។ ចៀសបានចៀសទៅ បើចង់រក្សាភាពថ្លៃថ្នូរថ្នូរខ្លួនឯងបន្តទៀត។

#ចៀសបានចៀសទៅ!

#អត្ថបទអ្នកនិពន្ធរតនា

ពីប្អូនស្រីផ្កាយដាវ អនុស្សាវរីយ៍៣៤ឆ្នាំ Book Review

ខ្ញុំមិនមែនជាមនុស្សដែលពូកែសរសេរ និង រៀបរាប់ឡើយពីជីវិតផ្ទាល់ខ្លួន តាំងពីតូចរហូតធំប៉ុណ្ណេះ ខ្ញុំមិនដែលសរសេរកំណត់ហេតុប្រចាំខ្លួនទេ។ ខ្ញុំមិនដែលរំពឹងគិតទៅដល់រឿងដែលកន្លងហួសទេ ព្រោះខ្ញុំដឹងថា *ជីវិតគឺជាការដើរទៅមុខ អ្វីដែលយើងធ្វើឱ្យល្អបំផុតគឺ បច្ចុប្បន្ន អ្វីដែលកន្លងផុតគ្រាន់តែជាស្រមោលអតីតកាលប៉ុណ្ណោះ ហើយលទ្ធផលដែលទទួលនៅថ្ងៃអនាគត គឺអ្វីដែលយើងធ្វើរាល់ថ្ងៃនេះ* ទោះបីជាមានរឿងអាក្រក់ និង ល្អ កើតឡើងលើខ្ញុំច្រើនក៏ដោយ។

បន្ទាប់ពីអាន #អនុស្សាវរីយ៍៣៤ឆ្នាំ គ្រប់ទំព័រដែលរៀបរាប់ពី អតីតកាលល្អៗ គ្រប់វគ្គដែលបងស្រីអ្នកនិពន្ធ រតនា រំឮក បានពញាក់ខ្ញុំឱ្យញញឹមឡើងគ្រប់អនុស្សាវរីយ៍ល្អៗរបស់បង។

អរគុណសម្រាប់ការចែករំលែករឿងរ៉ាវល្អៗ អារម្មណ៍ល្អៗដែលមាន និង ផ្តល់ឱ្យនៅក្នុងកូនសៀវភៅតូចមួយនេះ។

*ចង់សូន្យជីវិតមួយដែលពោរពេញទៅដោយភាពរីករាយ និង សុភមង្គល អ្នកគប្បីរៀនបំភ្លេចរឿងដែលមិនសប្បាយចិត្ត ហើយរក្សាការចងចាំល្អៗ*

#អនុស្សាវរីយ៍៣៤ឆ្នាំ
#អ្នកនិពន្ធរតនា
០១០៦២០២០ See Less

ពីប្អូនស្រី Seang Pisey វីថីជីវិត reviewed

#កាហ្វេខ្មៅពេលដាក់ចូលក្នុងមាត់ល្វីងពេលដែលចូលដល់បំពងកប្រែទៅជាផ្អែមទៅវិញ

រស់នៅលើភពផែនដីតែមួយ តែមនុស្សប្រើបេះដូងផ្សេងគ្នា។អ្នកខ្លះរស់ដើម្បីផ្តល់ការស្រលាញ់ និងផ្តល់អារម្មណ៍ត្រជាក់ដល់មនុស្សដែកនៅក្បែរ ។ ជីវិតមិនបាច់អស្ចារ្យពេកទេ គ្រាន់តែរស់នៅក្បែរដែលមនុស្សខ្លួនស្រលាញ់គឺមានសុភមង្គលហើយ

។ (វិថីជីវិតររបស់វីរិយ៉ានិពន្ធដោយស្នាដៃ អ្នកនិពន្ធ រតនា ចុះវិថីជិតអ្នក………..?

#សៀវភៅវិថីជីវិត

ប្រភពហ្វេសប៊ុក https://www.facebook.com/photo?fbid=564365930943406&set=a.108709896509014​

ស៊ួឱ្យដូចព្រះអាទិត្យ

ខ្ញុំឃើញព្រះអាទិត្យលិចនិងរះឡើងវិញជាប្រចាំ។ ព្រះអាទិត្យជះពន្លឺសាចដល់មនុស្សរូបដោយមិនរើសអើង។
តែខ្ញុំឃើញភាពរើសអើងរបស់មនុស្សចំពោះព្រះអាទិត្យទៅវិញទេ!

ជាច្រើនដងដែលខ្ញុំតែងនឹកដល់មនុស្សកំពុងទូលទុក្ខក្នុងបន្ទប់ងងឹតសូន្យ នៅពេលដែលខ្ញុំឃើញព្រះអាទិត្យរះ និងលិច។

ព្រះអាទិត្យស្អាតណាស់! តែអ្នកមានទុក្ខមិនចាប់អារម្មណ៍ទេ! ក្នុងចិត្តរបស់ពួកគាត់ចង់តែដួល មិនចង់ក្រោកមកទទួលថ្ងៃថ្មីវិញសោះ។ ខ្ញុំមិនដឹងទេថាគាត់បានដួលប៉ុន្មានដងមកហើយ តែខ្ញុំចង់ឱ្យគាត់សួរទៅព្រះអាទិត្យ តើព្រះអាទិត្យធ្លាប់លិចប៉ុន្មានដងហើយ? ព្រះអាទិត្យមានធ្លាប់បោះបង់លែងចង់ជះពន្លឺមកលើផែនដីនេះម្តងណាទេ?

ព្រះអាទិត្យរះរាល់ថ្ងៃ បើទោះជាត្រូវលិចទៅវិញនៅពេលល្ងាច បើទោះជាថ្ងៃខ្លះមានពពកខ្មៅបាំង មានភ្លៀង តែព្រះអាទិត្យមិនធ្លាប់ចុះចាញ់ទេ រាល់ពេលដែលថ្ងៃថ្មីមកដល់ព្រះអាទិត្យនៅតែខំរះ។

ជីវិតមនុស្សក៏ដូចគ្នា អ្នកទទួលបានថ្ងៃថ្មីរាល់ថ្ងៃ បើទោះថ្ងៃខ្លះពិបាកក្រោកបន្តិច ថ្ងៃខ្លះអួលអាប់បន្តិច បើខំតែក្រោករាល់ថ្ងៃដូចព្រះអាទិត្យ គង់តែមានថ្ងៃអ្នកអាចជះពន្លឺបានដូចគ្នា។
កុំទន់ជ្រាយណា៎ រាល់ជីវិតតែងជួបបញ្ហា ថ្ងៃនេះស្រាយមិនទាន់បាន ខំព្យាយាមបន្តិចទៀត ថ្ងៃស្អែកលែងអីហើយ។

រឹងមាំណា៎! មនុស្សជាទីស្រលាញ់❤️
#អត្ថបទអ្នកនិពន្ធរតនា