Month: July 2019

ក្រោយពីខ្ញុំបានអានប្រលោមលោក វិថីជីវិត អ្នកនិពន្ធ រតនា ខ្ញុំបានចាប់អារម្មណ៍ និងពេញចិត្តផ្ទៃរឿងស្ទើតែទាំងមូល។ ពិសេសចំណុចនីមួយៗ ពិតជាបានផ្តល់នូវការត្រិះរិះពិចារណា និងការសម្រេចចិត្តបានត្រឹមត្រូវឱ្យចេះស្វែងរកសុភមង្គលចំពោះខ្លួន ពិសេសយល់អំពីតម្លៃនៃ

សេចក្តីស្រលាញ់។

    “ចំណុចដែលខ្ញុំចាប់អារម្មណ៍

   ការសម្រចចិត្តរបស់តួរអង្គវិមន្ត ដែលជ្រើសរើសយកនារីម្នាក់ក្នុងចំណោមមិត្តរបស់ខ្លួនពីរនាក់ ដើម្បីជាគូរអនាគត ដោយមិនធ្វើឲ្យបែកបាក់មិត្តភាពរបស់ពួកគេ។

   ទង្វើល្អរបស់បញ្ញាវន្តចំពោះវីរីយ៉ាក្មេងស្រីតូចដ៏គួរ

អោយស្រលាញ់ ដែលគាត់លះបង់អ្វីៗគ្រប់យ៉ាដ៏ធំធេងលើសអ្វីៗទាំងអស់ ព្រមទាំងបានផ្តល់ឲ្យនាងយល់នូវអ្វីទៅជា

សុភមង្គលយ៉ាងពិតប្រាកដ។

    ស្គាល់ពីអ្វីទៅជាសុភមង្គលមិនមែនស្រពិចស្រពិល។

    “មតិផ្ទាល់ខ្លួន

   ការសម្រេចចិត្តចំពោះវិថីជីវិតរបស់យើង មិនមែនដូចនៅក្នុងរឿងប្រលោមលោកនោះទេដែលអាចកំណត់ឬកែតម្រូវបានទៅតាមសិល្ប៍វិធីរបស់អ្នកនិពន្ធ តែតម្រូវឲ្យយើងចេះជ្រើសរើសឲ្យបានល្អ ដើម្បីទទួលបានសុភមង្គល

យ៉ាងពិតប្រាកដមួយ។

    ចង់ឲ្យយល់ពីតម្លៃនៃការលះបង់របស់នរណាម្នាក់ចំពោះយើងដូចតួរអង្គ បញ្ញវន្តចំពោះវីរីយ៉ា។

    ឃ្លាមួយនៅចុងបញ្ចប់នៃរឿង៖ “ស្នេហាពិតមិនស្ថិតលើតម្លៃនៃចិញ្ចៀននោះទេ អ្វីដែលសំខាន់នោះគឺ តម្លៃនៃ

សេចក្តីស្រលាញ់! ” ៕

ដោយប្អូនប្រុស ហុង សុវណ្ណមករា

ជាគរុនិស្សិត នៅវិទ្យាស្ថានគរុកោសល្យរាជធានីភ្នំពេញ (PPTEC)

គ្រាន់តែឃើញចំណងជើង “វិថីជីវិត” ជាសៀវភៅប្រលោមលោកគ្របពណ៌ផ្ទៃមេឃ ហើយមានរូបស្បែកជើងកែងចោទ ធ្វើឲ្យចិត្តខ្ញុំជ្រួលជ្រើម។ ខ្ញុំពិតជាចង់ដឹងថា តើក្នុងសៀវភៅមួយនេះបានបង្កប់នូវរសជាតិបែបណា?

    មិនខកបំណងនោះទេ ពីមួយទំព័រទៅមួយទំព័រ ធ្វើឲ្យខ្ញុំមិនអាចដកចិត្តបានឡើយ។ “វិថីជីវិត” បានបង្ហាញពីដំណើរជីវិតមនុស្សស្រីម្នាក់ដែលមានបំណងប្រាថ្នា និង

មហិច្ចតាដ៏ខ្ពស់ ហើយក៏ជាមនុស្សស្រីដែលរឹងមាំផងដែរ។ ក្នុងប្រលោមលោកមួយនេះមានឃ្លាល្អៗជាច្រើនដែរបានបង្កប់នូវតម្លៃអប់រំ។ ឃ្លាដែលខ្ញុំពេញចិត្តជាងគេគឺ “ក្រេបកាហ្វេចូលទៅក្នុងមាត់បន្តិច ដំបូងទទួលបានរសជាតិដូចជាល្វីង តែនៅពេលដែលកាហ្វេធ្លាក់ដល់បំពង់កវាក៏ប្តូរទៅជាមានរសជាតិផ្អែម” ដូចទៅហ្នឹងជីវិតមនុស្សយើង កាលដែលពិបាកពីដំបូង បើចេះទ្រាំលំបាក ស៊ូបន្តិចទៅវានឹងប្រែជាមានន័យដោយលទ្ធផលជោគជ័យ។

    អ្វីដែលសំខាន់ ក្រោយពីបានអាន វិថីជីវិត ចប់ ខ្ញុំគិតថាខ្ញុំក៏ចង់ក្លាយជាមនុស្សស្រីរឹងមាំ ហើយជោគជ័យដូចជា នាងតូច វីរិយ៉ា ដែរ ហើយខ្ញុំដឹងថាអ្នកអានគ្រប់គ្នាប្រាកដជាគិតដូចខ្ញុំដែរ៕

ដោយប្អូនស្រី រីកា

ជាតំណាងចែកចាយសៀវភៅផ្សេងៗតាមបណ្តាញហ្វេសប៊ុក

ប្រលោមលោកវិថីជីវិត សំរាប់ខ្ញុំវាមិនត្រឹមតែជាប្រលោមលោកទេ តែវាបានបង្ហាញពីរសជាតិជីវិត បំណងប្រាថ្នា ការតាំងចិត្ត ភាពលំបាកនៅក្នុងការងារ ការសំរេចចិត្តថាគួរដើរចេញពី មិត្តភក្ដិដែលធ្លាប់ធ្វើការជាមួយគ្នា កន្លែងការងារដែលធ្លាប់គិតថាសុខស្រួលប៉ុណ្ណឹងបានហើយ ហើយមិនចង់ចាកចេញទៅស្វែងរកអ្វីដែលថ្មី។

គ្រាន់តែរសជាតិរបស់កាហ្វេក៏អាចឆ្លុះបញ្ចាំងពីរសជាតិជីវិតដែរ ចាំសាកញុំាកាហ្វេខ្មៅវីរិយ៉ាម្ដង ឱ្យស្គាល់រសជាតិ ។ ថ្វីបើគ្មានបញ្ញវន្តចាំជួយលើកទឹកចិត្តដូចវីរិយ៉ា តែយ៉ាងហោចណាស់ក៏មានអ្នកផ្ទះជាកំលាំងចិត្ត មិត្តរួមការងារ និងមិត្តជិតស្និទ្ធ ដែលអាចផ្លាស់ប្ដូរយោបល់គ្នាពេលមានបញ្ហា។

ប្រយោគមួយទៀតរបស់អ្នកនិពន្ធដែលគួរឱ្យចាប់អារម្មណ៍ “វិថីជីវិតវបស់វីរិយ៉ាបានតាក់តែងឡើងដោយដៃអ្នកនិពន្ធ រតនា តែវិថីជីវិតរបស់អ្នកនឹងមិនមាននរណាម្នាក់អាចតាក់តែងឲ្យអ្នកបានឡើយ ក្រៅពីខ្លួនអ្នកផ្ទាល់” ។ ខ្ញុំក៏មានពាក្យមួយឃ្លាដែរតែងតែរំលឹកខ្លួនឯងដែរ “ឱកាសគឺខ្លួនឯងជាអ្នកបង្កើត វាសនាគឺខ្លួនឯងជាអ្នកក្ដោបក្ដាប់” បើគ្មានឱកាសត្រូវចេះបង្កើតឱកាសដោយខ្លួនឯង។

ពីដំបូងដូចជាឆ្ងល់ដែរ ប្រលោកភាគច្រើនដាក់រូប បើមិនរូបតារាកូរ៉េ ក៏ជារូបតុកត្តាស្អាតៗ តែនេះបែរជាដាក់រូបស្បែកជើងកែងទៅវិញ តាមពិតវាបានបង្កប់អត្ថន័យ ផ្លូវដើរក្នុងជិវីតរបស់យើង ថាគួរជ្រើសរើស ស្បែកជើងដែរសមនឹងយើង ឫក៏ស្បែងជើងដែរពាក់បានស្រួលហើយដើរបានឆ្ងាយ៕

    ដោយប្អូនស្រី ប៉ែន ច័ន្ទកន្និដ្ឋា

ជាគណនេយ្យករ នៅក្រុមហ៊ុន M.A.X Media

ខ្សែជីវិតរបស់ វីរិយ៉ា ត្រូវបានបញ្ចប់ក្នុងរយះពេល៥ម៉ោង២០នាទី។ ខ្ញុំជឿថាអ្នកដែលបានអានប្រលោមលោកវិថីជីវិត របស់អ្នកនិពន្ធរតនាប្រាកដជាដូចខ្ញុំ ។

វគ្គដំបូងអ្នកនិពន្ធបានបង្កប់អត្ថន័យមួយដែលស្មានមិនដល់គឺសមុទ្រ ដែលជាទូដែកសម្រាប់ទុកបេះដូងរបស់វីរិយ៉ា។វីរិយ៉ាជាមនុស្សពូកែហើយជាមនុស្សដែលមានមហិច្ឆិតាធំទៀតផង។ អ្នកនិពន្ធតែងនិយាយពីភាពក្រម៊ិចក្រមើមគួឱ្យក្នាញ់របស់វីរិយ៉ា (ខ្ញុំមិនចាប់អារម្មណ៍ព្រោះគិតថាវីរិយ៉ាជាក្មេង…) អានជារឿយៗរហូតដល់ចំណុចមួយអ្នកនិពន្ធបានបញ្ចាក់ថាវីរិយ៉ាមានវ័យ២៥ឆ្នាំ… (ខ្ញុំស្រាប់តែភ្ញាក់មួយរំពេច ហើយក៏លួចប្រៀបធៀបខ្លួនឯងនិងវីរិយ៉ាបើប្រៀបនឹងវីរិយ៉ាខ្ញុំសល់ពេលដល់ទៅ ៤ឆ្នាំជាងទៀតឯណោះ ខ្ញុំមិនគួរចុះចាញ់បំណងប្រាថ្នារបស់ខ្លួនទេ បើខ្ញុំខំប្រឹងជាងនេះ ខ្ញុំអាចនឹងមានលទ្ធផលល្អជាងវីរិយ៉ាទៀតក៏ថាបាន…….ខ្សែជីវិតខ្ញុំក៏មិនខុសពីវីរិយ៉ាប៉ុន្មានដែរ តែអ្វីដែលខុស

នោះគឺខ្ញុំគ្មានបញ្ញវន្តចាំផ្ដល់កម្លាំងចិត្តដូចវីរិយ៉ាទេ៕

ដោយប្អូនស្រី ជី​ង​ ហ័ងជាបុគ្គលិកបម្រើការនៅ ក្រុមហ៊ុន ថេឡឹន ប៊ីហ្សនេស ផាតនើរ ឯ.ក