តើមានមនុស្សប៉ុន្មាននាក់ដែលមានទង្វើយកចិត្តទុកដាក់ច្រើនជាងសម្តី?
នៅពេលមួយដែលបញ្ហាមកដល់ បើខ្ញុំអាចនឹកដល់នរណាម្នាក់ គឺម្នាក់នោះហើយដែលខ្ញុំជឿជាក់ថាគាត់អាចផ្តល់ភាពកក់ក្តៅឱ្យខ្ញុំបាន។
ធាតុពិតជាក់ស្តែង ប្រសិនបើម្នាក់នោះមានតែសម្តី
ខ្ញុំនឹងធ្វើការកំណត់ព្រំដែនចិត្តចំពោះគាត់ម្តងទៀត។
ឬប្រសិនបើខ្ញុំស្រាប់តែមិនអាចនឹកឃើញដល់នរណាម្នាក់សោះក្រៅពីខ្លួនឯង
គឺព្រោះតែខ្ញុំធ្លាប់តែស្តាប់ឮសម្តីច្រើនជាងបានឃើញទង្វើ។
ខ្ញុំលែងមានការចាប់អារម្មណ៍ជឿជាក់ថា មានការខ្វល់ខ្វាយពិតប្រាកដហើយ ខ្ញុំទម្លាប់នឹងការប្រើភាពរឹងមាំរបស់ខ្លួនឯងជាជាងការរង់ចាំជំនួយ។
មានភាពរឹងមាំគឺប្រសើរណាស់ ខ្ញុំមិនចាំបាច់រស់ជាបន្ទុករបស់អ្នកណា
ហើយក៏មិនបង្កក្តីបារម្ភដល់អ្នកណា។ ជីវិតបែបនេះមានសេរីភាពណាស់ ព្រោះវាជួយកាត់បន្ថយ
ការខ្លាចចិត្ត ជំពាក់ចិត្ត ជំពាក់គុណ អន់ចិត្ត បាត់បង់ទំនាក់ទំនង។
ច្បាស់ណាស់ថាជីវិតរស់ត្រូវប្រាស្រ័យគ្នា តែប្រាស្រ័យមិនមែនជាការរំខានទេ
កុំរំពឹង កុំទាមទារ ប្រសិនបើអ្នកចង់បានអ្វីដែលកើតឡើងពីទឹកចិត្តពិតប្រាកដ
